«Ας ρολάρουμε ξανά!» είπε ο Ορέστης ισιώνοντας το φαρδύ γείσο του καπέλο του, πριν μαζέψει τα ζάρια από το τραπέζι. Οι θαμώνες της ταβέρνας τριγύρω του τον κοίταξαν με ανυπομονησία, δίχως να γνωρίζουν για την αφύσικα κακή τύχη του…

Πως κατέληξα εδώ; Σκέφτηκε για μια στιγμή. Εξάλλου ήταν μονάχα ένας γραφιάς από την μεγάλη λίμνη των Καστόρων, που πλέον ζούσε και δούλευε στην Πρωτεύουσα του βασιλείου. Μαγεμένος από το έργο του Καθηγητή Τόλκιν, στον ελεύθερό του χρόνο αναζητούσε και μάζευε παρόμοιες Ιστορίες και Τραγούδια, κάτι που τελικά τον οδήγησε εδώ. Μυημένος σε αυτό το καταραμένο παιχνίδι, όπου ένα 20πλευρο ζάρι μπορουσε να κρίνει τα πάντα. Και είχε έρθει πάλι η σειρά του να παίξει…