Λογαριασμός Μέλους

Back to Top

One-shot Review: The Haunt

Playlist για την περιπέτεια τρόμου (ή και την ανάγνωση του άρθρου) 

Με το Χαλοουίν (και τη Γιορτή των Νεκρών) να μας έρχεται μόλις σε μία εβδομάδα είναι καιρός κάθε DM να εμπλουτίσει το ρεπερτόριό του με γλυκό γλυκό τρόμο. Στο εγχείρημα αυτό θα δούμε σήμερα μία πολύ καλά γραμμένη περιπέτεια τρόμου, εν ονόματι The Haunt. Η περιπέτεια, γραμμένη από τον Phil Beckwith, είναι ιδανική για 4-5 άτομα, 4ου με 5ου επιπέδου, που έχουν 6-8 ώρες διαθέσιμες και πολύ όρεξη για ανατριχίλα!

Η περιπέτεια είναι ένα ιδιαίτερο dungeon crawl μέσα σε μία στοιχειωμένη έπαυλη, στην οποία οι ήρωές μας έχουν έρθει θέλοντας να εξολοθρεύσουν το κακό που υπάρχει μέσα, να βρουν θησαυρό (κλασσικά) ή ελπίζοντας ότι θα είναι ένα μέρος να ξαποστάσουν από την καταιγίδα που μαστίζει την περιοχή. Μέσα στην έπαυλη, που φαίνεται να ξεχειλίζει από κακό, τους περιμένουν αρκετά κλισέ από ταινίες τρόμου, τα οποία είναι όμως όμορφα τοποθετημένα και εμφανίζονται φρέσκα σε αυτό το νέο μέσο storytelling. Όπως κάθε σωστό dungeon crawl, το The Haunt επιπλέον διαθέτει γρίφους, λίγο loot και μάχες, όλα τυλιγμένα σε ένα υπέροχο πέπλο ανατριχίλας και τρόμου.

Αλλά όλα τα παραπάνω τα έχουμε ξαναδεί και μάλιστα να εκτελούνται πολύ καλά. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει το The Haunt; Pacing (ρυθμός εξέλιξης της ιστορίας). Είναι προφανές πως ο συγγραφέας της περιπέτειας γνωρίζει να χειρίζεται καλά το πιο σημαντικό εργαλείο για μια ιστορία τρόμου. Η συγκεκριμένη ιστορία κερδίζει τη θέση της λοιπόν για την άριστη πλοκή σκηνών πιο ήρεμων, όπου επιτρέπεται ο τρόμος και η παράνοια να χτιστεί στις καρδιές των παικτών, με πιο έντονες σκηνές όπου ο κίνδυνος κορυφώνει και η ζωή των χαρακτήρων κινδυνεύει άμεσα.

Illustration από Bruno Szan
Illustration από Bruno Szan

ΠΡΟΣΟΧΗ! Στη συνέχεια ακολουθούν spoilers για την ιστορία. Το περιεχόμενο αυτό έχει σκοπό να δώσει γρήγορα μια ιδέα στον DM για το τι πρόκειται να συναντήσει. Όσοι θα ήθελαν να το παίξουν μπορούν να κατευθυνθούν απευθείας στον επίλογο.

Η αλήθεια είναι ότι η περιπέτεια δεν περιέχει κάτι το κοσμοϊστορικό από άποψη ιστορίας. Δεν έχει κάποια τρομερή ιδέα ή ανατροπή. Ή τουλάχιστον έτσι θα φανεί με μια ανάγνωση. Είναι από τις λίγες περιπέτειες που διαβάζει πολύ διαφορετικά από ότι τρέχει, καθώς σαν μια ιστορία μυστηρίου, δεν έχει κάτι να εξιτάρει τον DM, ο οποίος γνωρίζει το μυστήριο από την αρχή.

Η πραγματική αξία του The Haunt εμφανίζεται στο τραπέζι. Όταν βλέπεις τους χαρακτήρες να συνδέουν τα κομμάτια του τι συνέβη και να τρέμουν κάθε φορά που τρίζει κάτι ή φυσάει αέρας τις κουρτίνες. Είναι μια ιστορία σχεδιασμένη για τους παίκτες και στην πραγματικότητα μία από τις καλύτερες ιστορίες τρόμου one-shot διαθέσιμες.

Η περιπέτεια ξεκινάει γρήγορα, καθώς οι παίκτες φτάνουν στην έπαυλη και τα αίματα ανάβουν με μία μάχη με gargoyle να τους περιμένει στο 1ο μόλις δωμάτιο. Ύστερα από εκεί τα πράγματα ηρεμούν. Το πάρτι εξερευνεί τα στοιχειωμένα δωμάτια και στοιχεία της πλοκής εμφανίζονται σιγά σιγά τραβώντας το νου των παικτών στο να συμπληρώσει το puzzle του τι έχει συμβεί και μακριά από σκέψεις διαφυγής. Ταυτόχρονα, αυτό επιτρέπει να πέσουν οι παλμοί και προετοιμάζει τον ερχομό του επόμενου τρόμου. Αξέχαστα θα παραμείνουν τα βλέμματα των παικτών στο 1ο playtest, όταν εξερευνούσαν και ένας τους αναφώνησε «Την προηγούμενη φορά που περάσαμε δεν υπήρχε μια πορσελάνινη κούκλα εδώ;».

Illustration από evgeniy musienko

Το 1ο κομμάτι της περιπέτειας περιορίζεται στο ισόγειο (και το υπόγειο) και είτε βρουν το μυστικό πέρασμα είτε όχι, θα τους επιτραπεί η είσοδος στον 1ο (και πιο επικίνδυνο) όροφο μετά την εξερεύνηση 5 δωματίων. Σε αυτό το σημείο η ιστορία εκμεταλλεύεται όλο το ήρεμο setup που είχε χτιστεί και ξεκινά να χτυπά τους παίκτες αλύπητα με κλισέ από διάφορες ταινίες. Στοιχειωμένη κουζίνα, ghoul που σπάνε πόρτες, η γυναίκα στη μπανιέρα (σε μισώ The Shining), πορσελάνινη κούκλα δολοφόνος, κορίτσι φάντασμα, υπάρχει λόγος που όλα αυτά έχουν καθιερωθεί. Είναι ιδέες τρόμου που λειτουργούν καλά και μην αφήσετε μια κακιά ταινία να σας πείσει για το αντίθετό!

Ταυτόχρονα συμπληρώνονται και μερικά κομμάτια της ιστορίας του μέρους, αλλά όταν ματωμένα από πολλαπλά μαχαιρώματα φαντάσματα ουρλιάζουν στις μούρες των παικτών, μην περιμένετε να συνδέσουν και πολλά από τα στοιχεία.

Κουρασμένοι από τα πολλαπλά χτυπήματα τρόμου οι ήρωες θα βρουν τους εαυτούς τους στο γραφείο του ιδιοκτήτη του μέρους, όπου υπάρχει το μεγάλο κακό και ίσως ο μεγαλύτερος τρόμος για κάποιους παίκτες. Αναγκαστικό split the party (αν και για μικρό διάστημα). Στο γραφείο ακολουθεί η τελική μάχη με τη Night Hag που έφερε αυτό το μέρος στην κατάσταση που είναι, όπως και η ανακάλυψη του μυστηρίου της έπαυλης, που δεν θα αποκαλύψω, αλλά είναι αρκετά αποτρόπαιο.

Η μάχη είναι καλά σχεδιασμένη με γραμμένες τις προτεινόμενες κινήσεις της Night Hag κάθε γύρο, για μέγιστη πρόκληση τρόμου και δυσκολίας. Μετά τη μάχη, το συναίσθημα κάθαρσης που θα βιώσουν οι παίκτες είναι ο τέλειος τρόπος να κλείσει η βραδιά και να τους τραβήξει να γυρίσουν για περισσότερα…. εάν έλυσαν το μυστήριο σωστά.

Illustration από evgeniy musienko

Επίλογος (spoiler-free)

Στο σύνολό της είναι μια πολύ καλά γραμμένη περιπέτεια για όποιον του αρέσουν οι ιστορίες τρόμου ή θέλει να δοκιμάσει αυτό το Χαλοουίν κάτι διαφορετικό σαν one-shot. Λόγο του πως έχει γραφτεί είναι κατάλληλη για κάθε γκρουπ και μπορεί να τρέξει από αργό και ανατριχιαστικό horror, μέχρι slasher ταινία για όποιους δε θέλουν να μπαίνουν τόσο στην ιστορία. Το προσωπικό playthrough πήρε 8 γεμάτες ώρες, ξεκινώντας στις 8 το βράδι για να έχουν τελειώσει τα πατατάκια όταν φτάσαμε στα πιο τρομακτικά κομμάτια. Οι παίκτες το χάρηκαν πολύ και μετά καθίσαμε όλοι με λίγο ποτό κάνοντας χαβαλέ, μήπως και ηρεμήσουν αρκετά να μπορούν να πάνε για ύπνο μετά από αυτά που βίωσαν.

Για περισσότερες συμβουλές για το πως να τρέξεις την παραπάνω περιπέτεια τρόμου, προτείνεται το 10 tips για να τρέξεις ένα Horror Campaign.

Την περιπέτεια The Haunt μπορεί να τη βρει κανείς για 5.95$ (4.46$ εποχιακή προσφορά) στο Dungeon Master’s Guild.

Γεώργιος Σφενδουράκης
Γεώργιος Σφενδουράκης
Τακτικό μέλος

geosfen1@gmail.com

Ο Γεώργιος Σφενδουράκης έχει φάει στη μάπα 16 χρόνια DMing (έχοντας επιβιώσει dnd με εφήβους), μια κατάρα που δεν περίμενε ποτέ, όταν πήρε το βιβλίο και είπε στους φίλους του «εντάξει θα το διαβάζω αλλά δεν θα τρέχω εγώ τις ιστορίες». Κατέληξε να κάνει DM σε 4-5 γκρουπ την εβδομάδα σε DnD 3.5, 5e, pathfinder, legend of the five rings και Cthulu. Στον ελεύθερό του χρόνο ασχολείται με διάβασμα βιβλίων, μοντελισμό και όλα τα «καλά» πράγματα που σου προωθεί το D&D και μπορούν να δημιουργήσουν μια μαύρη τρύπα στο πορτοφόλι σου.