Λογαριασμός Μέλους

Back to Top

Monsters Of The Old World: Ξεχασμένοι εφιάλτες από τα πέρατα της Ευρώπης

Οι εφιάλτες των χορικών παίρνουν μορφή και αποκτούν το δικός τους σπίτι

Το τέρας που φοβόσουν μικρός φίλε αναγνώστη δεν κρύβεται πια κάτω από το κρεβάτι σου. Μελάνι το σχεδίασε και του έδωσε μορφή, ενώ εσύ το είχες στο μυαλό σου σαν μια κατάμαυρη σκιά από καπνό, με δύο κόκκινα μάτια που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι. Ακόμα και έτσι ήταν αρκετό, για να σου κόψει την αναπνοή και να γεμίσει δάκρυα τα παιδικά σου μάτια.

Ένας θεός ξέρει τι μπορεί να κάνει τώρα που εκτός από μορφή απέκτησε και σπίτι, ένα σπίτι μάλιστα στο οποίο κατοικούν και άλλοι αρχαίοι εφιάλτες, γνωστοί στα πέρατα της Ηπείρου που κατοικείς κι εσύ. Οι λιγόψυχοι αν τυχόν τύχει και συναντηθούν με το Monsters Of The Old World, ας στρέψουν τα μάτια τους μακριά του, γιατι τα τέρατα αυτά είναι στην πραγματικότητα.. αληθινά. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν αρκετοί μέχρι και σήμερα σε κάποιο μέρος της Ευρώπης.

Τα παραμύθια που μας έλεγαν οι γονείς μας όταν ήμασταν μικρά, είναι αυτά που μας έδωσαν τα πρώτα μαθήματα ζωής. Έναν τρόπο να ξεχωρίζουμε τι είναι σωστό και τι λάθος, τι θα πληγώσει κάποιον αθώο και τι θα του δώσει το χέρι βοηθείας που χρειάζεται. Ακόμα για να διαβάζεις αυτές τις γραμμές εδώ, είναι σίγουρα και ο λόγος που είσαι πια ένας ενήλικος με ένα κεφάλι γεμάτο φαντασία, με κόσμους μαγικά ηρωικούς. Τα role play games άλλωστε δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επιδέξια αφήγηση μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας.

Αριστερά ο γνωστός Άγιος Βασίλης που επιβραβεύει τα καλά παιδιά, ενώ αριστερά η γερμανική εκδοχή του, ο Krampus που τιμωρεί τα άτακτα.

Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν οι 20 συντελεστές του βιβλίου που ασχολήθηκαν με τη συγγραφή, σχεδίαση και τα γραφιστικά, που προέρχονται από 20 διαφορετικές χώρες από τα πέρατα της Ευρώπης (Σλοβακία, Γαλλία, Ουαλία, Ουκρανία, Λιθουανία, Λευκορωσία, Τσεχία, Αγγλία, Γερμανία, Ρωσία, Αυστρία, Βαυαρία , Ιταλία, Ελβετία, Ελλάδα, Δανία,Ισλανδία, Νορβηγία, Σουηδία και Πολωνία).

Στόχος τους να γυρίσουμε τις μάχες μας ή ακόμα και τον ιθύνων νου που κρύβεται πίσω απ όλα τα βάσανα στην περιπέτεια μας πίσω στο χρόνο.

Είναι γνωστό ότι το D&D όταν δημιουργήθηκε επηρεάστηκε τόσο από άγραφους μύθους του μεσαίωνα όσο και από συγγραφείς όπως ο Robert Howard,H. P. Lovecraft, Tolkien και άλλους. Για παράδειγμα ο τελευταίος άντλησε έμπνευση από αρχαίους μύθους από χώρες της Σκανδιναβίας, τους Γερμανούς, Κέλτες, Έλληνες, Σλάβους και πολλούς άλλους.

Μέσα από το βιβλίο Monsters Of The Old World οι συγγραφείς θέλουν να φέρουν πάλι στην επιφάνεια τις ρίζες του κακού. Το κακό αυτό είναι πανούργο όσο και αρχαίο και ξέρει σίγουρα ένα πράγμα πολύ καλά. Να ταξιδεύει σαν τον άνεμο και να προσαρμόζεται, να αλλάζει μορφές. Κάπως έτσι κάθε γεωγραφική περιοχή έχει τους δικούς της μύθους και τα δικά της τέρατα, σύμφωνα με τη γεωγραφία, την θρησκεία και άλλα χαρακτηριστικά τα οποία συμβαίνουν συγκεκριμένα σε κάθε περιοχή.

Πάμε να δούμε ενδεικτικά κάποια από τα τέρατα που ξεχωρίσαμε:

Σκύλλα και Χάρυβδη (Ελλάδα)

Κάπως έτσι στην Ελλάδα η οποία κατα κύριο λόγο ήταν μια ηλιόλουστη χώρα, για παράδειγμα άνθισαν μύθοι που σκοπό είχαν να τρομάξουν τους ναυτικούς.

Οι ναυτικοί συγκεκριμένα κινδύνευαν μόνιμα από την οργή της θάλασσας σε βαθμό τέτοιο που ακόμα και έμπειροι θαλασσοπόροι δεν γυρνούσαν ποτέ πίσω από φαινομενικά εύκολα ταξίδια.  Έτσι, έπλαθαν με τη φαντασία τους μυθικές μορφές, που λυσσομανούσαν και προσπαθούσαν αγριεμένες να τους καταστρέψουν.

Οι ψίθυροι αυτοί γέννησαν δυο τρομακτικά τέρατα, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, οι οποίες βρισκόταν η μια απέναντι από την άλλη, σε ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα με απότομα βράχια, από το οποίο ούτε πουλί δεν τολμούσε να πετάξει, καθώς η μια έστελνε την λεία στο στόμα της άλλης ενώ το πλοίο συνέχιζε την ευθεία πορεία του μην έχοντας επιλογή. Τα πολλά λόγια εδώ είναι περιττά

Jormungandr (Σκανδιναβία)

Στην άλλη άκρη της Ευρώπης οι Σκανδιναβοί πίστευαν σε ένα πάνθεον (παρόμοιο σε δομή με το ελληνικό) που είχε τη ματιά του στραμμένη στη ακραία ομορφιά της άγριας φύσης που ευημερεί εκεί ενώ για βασιλιά των Θεών είχαν τον παντοδύναμο Όντιν.

Ο Γιόρμουνγκαντ(ερ) το ερπετό της γης είναι μυθική μορφή ενός τεράστιου φιδιού στην μυθολογία των βορείων λαών. Είναι γιος του Λόκι και της γιγάντισσας Ανγκρόμποντα, οι οποίοι έζησαν μαζί τρία χρόνια και απέκτησαν τρία παιδιά, ένα κορίτσι, τη Χελ, τον Γιόρμουνγκαντ και ένα λύκο τον Φέρνιρ (spoiler υπάρχουν και οι τρεις στο βιβλίο). Πρόκειται για τον αιώνιο αντίπαλο του θεού Θωρ, αδερφού του Λόκι. Στο Ράγκναροκ (το τέλος του κόσμου που θα συμβεί μια μεγάλη μάχη μεταξύ των θεών) θα βγει και θα δηλητηριάσει τον ουρανό, την θάλασσα και την γη. Ο Θωρ τον σκοτώνει αλλά πεθαίνει και ο ίδιος 9 βήματα πιο πέρα, από το δηλητήριο του.

Το μέγεθος του γιγαντιαίου αυτού ερπετού είναι τόσο μεγάλο που μπορεί να μπορεί να δαγκώσει την ουρά του έχοντας περικυκλώσει ολόκληρο τον κόσμο (εξού και τα σύμβολα των βίκινγκς στις ασπίδες τους, με ένα φίδι να δαγκώνει την ουρά του) και σύμφωνα με το βιβλίο στο οποίο κατοικεί τώρα, μπορεί να ταξιδεύει ανάμεσα στους σκοτεινούς βυθούς του multiverse. Ακόμα συνηθίζει να κυνηγάει γιγάντια τέρατα τα οποία γνωρίζουν την ύπαρξη του και το τρέμουν, τέτοια όπως Κράκενς, παρ’ ότι στην ουσία το ίδιο δεν έχει ανάγκη από φαγητό, ποτό ή ύπνο.

Jormungandr2

Licho (Σλαβικές χώρες)

Πέρα από τα καιρικά φαινόμενα οι άνθρωποι σε ξεχασμένες εποχές δυσκολεύονταν να κατανοήσουν και τις ψυχικές ασθένειες. Κάπως έτσι δημιούργησαν τον δαίμονα της κατάθλιψης, μια ασθένεια που ίσως άξια παρομοιάζεται με αυτό τον χαρακτηρισμό.

Σύμφωνα με τον μύθο λοιπόν, πρόκειται για έναν δαίμονα οποίος έχει ένα μόνο μάτι, ροζιασμένο δέρμα και μια σχισμή για στόμα, ενώ κάποιοι το περιγράφουν σαν μια μικροκαμωμένη γριά γυναίκα ντυμένη με μαύρα ρούχα.

Το Licko μόλις εντοπίσει τη λεία του κολλάει σε αυτή μέχρι να πιει κάθε σταγόνα ευτυχίας και όρεξης για ζωή, έπειτα αφήνει το ανήμπορο θύμα του ώστε να περιπλανηθεί στην αναζήτηση του επόμενου θύματος (ή και ολόκληρης οικογένειας). Είναι ιδιαίτερα περήφανο αν το θύμα αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή μέσα στην αβάσταχτη δυστυχία του. Οι στόχοι του συνήθως είναι ευγενικής καταγωγής και εύποροι καθώς το Licho πιστεύει πως έτσι έχει περισσότερα να του προσφέρει για σβήσει την δίψα του. Ο δαίμονας αυτός, έχει αναπτύξει μια μοναδική ικανότητα να περνάει απαρατήρητος παρά την αποκρουστική του όψη καθώς το βλέμμα κάποιου τον αναγνωρίζει σαν φυσικό μέρος του χώρου. Ακόμα μπορεί και εντοπίζει ζωντανά πλάσματα σε απόσταση 5 μιλίων, χωρίς ωστόσο να μπορεί να προσδιορίσει την ακριβή τους τοποθεσία.

Licho2

Pelf Lad (Λιθουανία, Πολωνία)

Κι εδώ περνάμε σε έναν πολύ ενδιαφέρον μύθο, αρκετά πιο χαρούμενο από τον παραπάνω, αλλά και ταυτόχρονα λίγο creepy. Τα Pelf Lad είναι πνεύματα τα οποία δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη μορφή, αλλά μόλις μαζέψουν αρκετό χρυσάφι μεταμορφώνονται σε μικρά αγοράκια. Περιπλανούνται χαμογελαστά με  στόχο να κάνουν τον κόσμο χαρούμενο και σύμφωνα με τα ίδια, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει πολύ χαρούμενος μόνο με τον πλούτο!

Επειδή ποτέ δε θα κλέψουν νομίσματα ή θα πάρουν τα υπάρχοντα που ανήκουν σε κάποιον, ψάχνουν να βρουν για χαμένα νομίσματα ή ξεχασμένους θησαυρούς ώστε να τους προσφέρουν έπειτα σε κάποιον άλλο. Με τέτοιου είδους πνεύματα όμως τίποτα δεν είναι απλό. Τα Pelf Lads δεν δίνουν απλά τον θησαυρό που μάζεψαν. Αντ’ αυτού ζητάνε από τον ταξιδιώτη να τα χτυπήσει με δύναμη στο πρόσωπο και αν αυτός καταφέρει να καταστρέψει το σώμα τους με ένα και μοναδικό χτύπημα, το σώμα μετατρέπεται σε χρυσά νομίσματα. Σε αντίθετη περίπτωση το πνεύμα τρέχει μακριά να γλιτώσει και να κάνει πλούσιο τον επόμενο που θα συναντήσει!

Pelf-Lad-2

Αγαπημένο κομμάτι για εμένα ήταν οι πίνακες στο τέλος του βιβλίου που μπορείς να τα δεις ταξινομημένα: ανά τύπο (Fey, Celestial, Undead,Humanoid κτλ), ανά βαθμό δυσκολίας (CR – Challenge Rating), ανά Terrain (Forest, Outer planes, Underworld κτλ) και ανά χώρα προέλευσης.

Το Monsters Of The Old World μπορείς να το βρεις στο dmsguild για 9.95$ και περιέχει περίπου 50 πλάσματα σε 81 σελίδες γεμάτες εικονογραφίσεις.

Πως σας φαίνεται το βιβλίο με μια πρώτη ματιά; Πείτε μας με ένα σχόλιο!

Γεώργιος Ε. Αβραμίδης
Γεώργιος Ε. Αβραμίδης
Τακτικό μέλος │ Πρόεδρος Δ.Σ. │ Αρχισυντάκτης

georgeavramidis21@gmail.com

Κατά κόσμον Γεώργιος Ε Αβραμίδης συνήθιζε να γυρνάει στο μαθηματικό τμήμα του Ηρακλείου Κρήτης, με άσπρη ρόμπα και μια γάτα στο χέρι, που Νεοκλίδες φοιτητές του φιλούσαν ευλαβικά το χέρι. Τα καλοκαίρια στήνει αντίσκηνο σε παραλίες (από αφραγκία) από άποψη με το σκύλο του. Από χόμπι έχει πολλά, όπως το να αφήνει γυαλιστερούς κροτάφους, τη λογοτεχνία του φανταστικού, κόμιξ, D&D και πολλά άλλα που σιγά σιγά ξανά ράβουν τον παρθενικό υμένα του. Όταν δε σερβίρει υπέροχη, περσινή, ζεστή μπύρα στην ταβέρνα, ελέγχει θεωρίες συνωμοσίας για το που μπορεί να εμφανιστεί ο Doctor Who για free ride και γιατί απορρίφθηκε η επίσημη αίτηση για Erasmus που έκανε στο Χογκουαρτς. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει κανονικός ταβερνιάρης και να σταματήσει να γράφει στο τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του, Gollum! Gollum!